بررسی الگوی جریان در خلیج چابهار

ناحیه ساحلی، جایی که خشکی، دریا و هوا با یکدیگر در ارتباط هستند، یکی از پیچیده ترین زمینه های کاربرد طراحی و تحلیل مهندسی عمران می باشد. به دلیل طبیعت ناحیه ساحلی، اکثر مراحل طراحی و تجزیه و تحلیل مهندسی دریایی دارای مبنای تجربی کامل یا محدود است. این مبنای تجربی باید از طریق ارزیابی های گسترده میدانی و در برخی حالتها بوسیله کارهای آزمایشگاهی و یا عددی توسعه و بطور پیوسته اصلاح شوند. در این تحقیق، خلیج کنگره ای شکل چابهار واقع در سواحل شمالی دریای عمان با بهره گیری از نرم افزار mike21 (برای مدلسازی دو بعدی) و mike3 (برای مدلسازی 3 بعدی) مورد شبیه سازی قرار گرفته است. برای واسنجی و صحت سنجی نتایج مدل از داده های اندازه گیری میدانی مربوط به مرداد 1385 تا شهریور 1386 استفاده شده است. داده های اندازه گیری میدانی عبارتند از باد، بالاروی جزرومدی (در 3 ایستگاه) و اندازه گیری جریان در 7 ایستگاه مختلف. برای بررسی حساسیت مدل به پارامترهای مختلف از جمله شرایط مرزی، لزجت گردابه ای، زبری بستر، شبکه بندی، تعداد لایه های عمودی (در مدل 3 بعدی) و گام زمانی، آنالیز حساسیت مدل انجام شده است. پارامترهای حساس برای رسیدن به حداکثر مطابقت نتایج مدل و اندازه گیری میدانی مورد واسنجی قرار گرفته اند. اندازه شبکه تا حد ممکن بزرگ انتخاب شده تا جایی که افزایش تفکیک پذیری (و کاهش اندازه شبکه) تاثیری بر خروجیها نداشته باشد. بالاروی جزرومدی پیش بینی شده مطابقت خوبی را با داده های اندازه گیری شده نشان می دهد. همچنین مشاهده می شود که جریانهای جزرومدی پیش بینی شده به شکل مناسبی با داده های اندازه گیری شده در ایستگاهها مطابقت دارند. از سوی دیگر، مشاهده مکانیزم چرخش جریان در خلیج نشان دهنده الگوی پیچیده جریان ورودی و خروجی به خلیج در طول دوره جزرومدی است.